Vuurwerk(overlast)
Het is weer die tijd van het jaar. De tijd van oliebollen, champagne, overdadig eten en familie. Nu moet je weten dat ik nauwelijks alcohol drink, niet overdadig eet, het grootste deel van mijn familie niet ken en de rest zelden tot nooit zie. Een oliebolletje daarentegen gaat er wel in. Maar het is ook de tijd van vuurwerk. En dito overlast. Nu woon ik in een klein, lief, schattig dorpje in het zuidoosten van het land. Het is hier niet zo erg als in de stad. Maar tsjongejonge, wat heb ik er een last van. Niet zozeer ik zelf overigens: vooral de kinderen. 's Avonds na het avondeten (zo rond 19:30) begint het geknal, gefluit, gesis en ge-emmer. De jongens (het zijn altijd jongens) op hun fatbikes en scooters komen uit de donkere krochten van hun zolderkamers en kelders, om het hele dorp in rep & roer te brengen met hun vlinders, cobra's en grote potten. Zelf stam ik uit de tijd dat strijkers al een heel ding waren. En eerlijk is eerlijk: ook ik deed de (on)nodige gevaarlijke...