Geldsnor

 Al eerder schreef ik over de lifestyle creep.  Het is niet makkelijk. Maar vanochtend stuurde Lieftallige Echtgenote een funda-linkje door.  Aan de rand van het dorp (2km van de kern), met een prachtig vrij uitzicht voor over een rivier en achter bos en hei. Vier slaapkamers, speels ingedeeld en heel veel licht. Zwembad in de tuin, die overigens prachtig is aangelegd. Zelfs de inrichting en afwerking is naar onze smaak gedaan. Het prijskaartje ligt aan de bovenkant van het budget. Maar het zou kunnen... Toch gaan we het niet doen. Het is onverstandig: over 10 jaar zijn we FIRE. En niet alleen dat; het is ook onpraktisch om een paar kilometer van het dorp te wonen met kleine kinderen.  Maar manmanman, wat een mooi huis. Het is niet makkelijk om je in te houden!

 In recente maanden begint met iets op te vallen. Het begint te kriebelen.  Wat begint dan precies te kriebelen? Geld uitgeven. In toenemende mate merk ik dat ik dreig te vallen voor alle dingen waar ik zo hard over zeg dat ik er niets om geef. Het begon met huizen. In de loop der jaren is onze verdienkracht flink gegroeid, evenals de overwaarde van onze woning. Funda sluimerde altijd al op de achtergrond. Maar langzamerhand beginnen we te kijken naar woningen van een miljoen of meer. Waarom? Omdat het kan. Dat is echt een superslecht argument, en eentje die nergens toe bijdraagt. Maar ik kijk serieus wel eens naar woningen van meer dan een miljoen EUR.  Prachtig grote tuinen, ruime opritten, vrij gelegen en met 5 slaapkamers! Hoe heerlijk is dat? Maar ook bij auto's. Over 2 jaar lopen de contracten van de auto's af. Met een hoog inkomen kunnen we ons toch ook wel een luxe auto veroorloven? Waarom in 2 kleine autos blijven rijden en niet in duurdere maar ook ruimere auto's

 Ooit, inmiddels enkele jaren geleden, had ik een vrij goede baan. Desondanks ben ik toen ingegaan op het contact met een headhunter en ben ik voor een ander bedrijf nog meer gaan verdienen.  Daar heb ik op mijn andere blog uitgebreid over geschreven, maar de details doen er eigenlijk niet toe. Bij het bedrijf waar ik ging werken, ging ik me vervelen. Ik verdiende goed, maar had geen leuk werk. Geen uitdaging, geen leuke collega's, geen dingen om naar toe te leven.  Ik vond het blog van Mr. Money Mustache, en daarna van Geldnerd , tegenwoordig Eldersleven, Geld-is-Tijd , Luxe of Zuinig , Groeigeld , Aaf en vele anderen. Ik raakte geinspireerd en ben mijn leven anders gaan inrichten. Zo nam ik ouderschapsverlof op, om maar iets te noemen. Dit heeft me veel geld gekost, maar tijd opgeleverd. De eerste jaren van de oudste kinderen heb ik zo heel bewust meegemaakt. Dankzij de coronacrisis werd dit zelfs nog verder verlengd. Want de tijd die ik wel werkte, was vanuit huis. Maar ik begon

Een poosje geleden ben ik begonnen bij mijn nieuwe werkgever. Een goede vriend van mij werkte daar al een paar maanden en attendeerde mij op de functie.  Een goede functie, met een salaris van 5 cijfers voor de komma per maand. Bij mijn oude werkgever was ik niet geheel tevreden.  Een fantastisch team, leuke uitdagingen maar een twijfelend hoger management.  Uiteraard heb ik al een poosje werkervaring. Een jaar of 20. En het gras is zelden echt groener bij de buren. Uiteraard loop ik ook bij deze firma tegen dingen aan.  Ten eerste is het onvoorstelbaar groot. Zonder te zeggen welk bedrijf het precies is,  maar collega's herkennen het wel: we hebben een inpandige supermarkt die 24u per dag open is. Maar ook ontzettend veel parkeerproblemen, fileproblematiek en ander gedoe zoals flexwerkplekken in diverse panden en plaatsen. En ook een enorme hoeveelheid stakeholders. Ik weet nog niet of dit mijn firma is. Misschien. Maar misschien werk ik ook weer rap op mijn oude werkplek, in een