Toch een hondje

 Recentelijk had ik het al over het al-dan-niet kopen van een hondje. Financieel geen verstandige keuze, want honden kosten bakken met geld. Ik schat in dat het gemakkelijk om 2000 EUR per jaar gaat. 

Destijds was mijn jongste nog wat angstig/gereserveerd tegenover honden. Maar die reservering is snel verdwenen en ze begon er zelf om te vragen.

Gezien bloed kruipt waar het niet gaan kan, of zoiets, hebben we een hondje gezocht. Een hondje wat volgens de fokker "niet was opgehaald" vanwege familie-omstandigheden van de kopende partij.
Een kletsverhaal, vermoed ik achteraf. Laat ik vooropstellen dat ik géén spijt heb van de keuze. Ze is echt reuze-schattig.

De fokker daarentegen. Tsja, de reviews waren al een "mixed bag". Positief, of juist afbrandend - weinig er tussenin. Zoals zo vaak. En reviews zeggen helaas weinig. Zeker bij huisdieren. Eventuele onhandigheidjes van de baasjes zelf worden al snel afgeschreven op de fokker. Daar ben ik bekend mee. 

Wij zijn echter geen onhandige baasjes. Wij hebben letterlijk tientallen jaren honden gehad en zijn zelf hondentrainer geweest op een hondenschool. We kennen onze Pappenheimers. 

Zo ook deze: ze is wat schuchter, en volgens de fokker goed gesocialiseerd. Kleine bijkomstigheid: ze had nog nooit aan de riem gelopen en de socialisatie lijkt gestopt te zijn bij het bekend zijn met kinderen en andere huisdieren en de huiselijke geluiden. Ook is ze niet bang voor verschillende ondergronden en is ze erg graag buiten. Echt een gedragsafwijking zit er dan ook niet in. 

Maar op het gebied van gezondheid was wel het een en ander wat te wensen overliet. De fokker had ons wel verteld dat ze "een teentje" mist aan de voorpoot. Bij nadere controle blijkt het niet om één teentje te gaan, maar om alle teentjes behalve één. Aan haar rechtervoorpoot zit simpelweg maar 1 teen en een voetzool. Verder niets. 

Uiteraard zijn we ook snel gestart met de diverse pilletjes en verdere inentingen zoals kennelhoest. Eén van de pilletjes was tegen vlooien. Een hond moet je immers ontvlooien. We zijn gestopt met tellen bij de 50 levende vlooien in haar vacht. Ze zat helemaal vol. Dat is meer dan "normaal", en eigenlijk verontrustend. Als we niets hadden gedaan, zelfs levensbedreigend. Een flinke vlooienplaag kan een hond van dit formaat (7kg op het moment) leegzuigen in enkele dagen en leiden tot flinke bloedarmoede.

Dat is nu niet meer het geval en het probleem is opgelost. Nu zou ik deze fokker best hier aan de schandpaal kunnen nagelen - want de negatieve reviews komen behoorlijk overeen met onze ervaringen. Maar ik weet niet of ik daar goed aan doe.

Kort & krachtig: ze is lief, doet het goed, is vrolijk en de gezelligheid in huis is er meteen als ik thuiskom. Ze is al aardig zindelijk (wonder boven wonder) en gaat hier niet meer weg.

De fokker...Tsja, die is f*cked up. Pun intended.